W opublikowanym niedawno dokumencie liczącym 2,3 tysiąca stron Niemiecki Bank Centralny (Deutsche Bundesbank) ujawnił listę wszystkich sztab złota składowanych w skarbcach depozytowych banków centralnych w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku. Publikacja ta miała ukrócić spekulacje co do tego ile rzeczywiście złota posiada niemiecki bank centralny w skarbcu FED w Nowym Jorku i dlaczego tak długo ma zająć repatriacja tego złota do Niemiec. Kontrowersje wzbudzał fakt, że plan repatriacji 300 ton złota z USA do 2020 roku - wszak nie powinno być problemem to, żeby przewieźć należące do Niemiec złoto przez Atlantyk. Chyba, że... te same sztaby zostały po cichu wypożyczone komuś innemu i krążą gdzieś po świecie figurując jednocześnie w więcej niż jednych księgach.
fot. Wikimedia Commons (źródło)
Raport opublikowany przez Deutsche Bundesbank miał rozwiać te kontrowersje i wątpliwości, ale wprowadził nowe. Okazuje się, że wprawdzie raport rzeczywiście (?) wylicza poszczególne sztaby podając ich wagę i wymiary, ale nie ma w nim ani słowa o kluczowych danych identyfikujących każdą z nich czyli: producencie, kraju pochodzenia i numerze seryjnym. Raport zawiera wprawdzie kolumnę "inventory number" ale taki numer inwentarzowy nie pozwala w żaden sposób zidentyfikować konkretnej sztaby i nie daje absolutnie jakiejkolwiek pewności, że ta sama sztaba nie figuruje w księgach więcej niż jednego podmiotu. Nie wiadomo też, czy część sztab to są te same sztaby, które były nabywane przez bank do 1968 roku, podejrzenia budzi fakt, że większość z nich ma standard czystości 995 co w owym czasie nie było powszechne. Chyba, że zestawimy ten fakt z informacją o tym że złoto dostarczane Niemcom przez USA było tak marnej jakości, że trzeba było te sztaby potem przetapiać jeszcze raz...
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz
Komentarze na blogu są moderowane. Zastrzegam sobie prawo do zablokowania komentarza bez podania przyczyn. Komentarze zawierające linki wyglądające na reklamowe lub pozycjonujące - nie będą publikowane.